NSU Ro 80

Na jaren lang en met succes, de NSU Prinz te hebben gebouwd, vond men het in de jaren 60 bij NSU de hoogste tijd voor een model uit de hogere klasse.
Dus gingen de heren Praxl (projectleider), Froede (chef onderzoek zeg maar), Sussner (van de productie) en Strobel (chef constructie) er eens goed voor zitten. Het moest een sportieve middenklasse wagen worden met een tweeschijfs-Wankelmotor voorin, en achterwielaandrijving. Verder ook een hydraulische versnellingsbak met sperdifferentieel, luchtvering en schijfremmen.
En oh ja, het was wel de bedoeling er een exclusieve auto van te maken met een gewicht van 800 kg, een vermogen van 80 pk, een verbruik van 8 l per 100 km, en een prijs van 8000 DM.
Nou hadden/hebben Wankelmotoren een relatief hoog verbruik, dus moest het koetswerk goed gestroomlijnd zijn. Aerodynamica voor auto’s was in die tijd nog geen echt issue en er viel daarom het nodige pionierswerk te doen. Dat deden ze wel heel goed; het werd een koetswerk dat zijn tijd ver vooruit was. Het zou tot de jaren 80 duren dat ronde vormen en hoge achterstevens de regel werden. En dat was dan alleen nog maar de buitenkant.
Van binnen zat dus die minstens even revolutionaire en ongewone Wankelmotor. En dat bleek de achilleshiel van de NSU RO 80. Ondanks het fraaie uiterlijk, is het nooit een echt succes geworden.

Overigens begon de NSU RO 80 zijn leven als Typ 80; een naam die echter niet behouden kon worden en misschien was dat al een voorteken dat het niet ging worden wat NSU voor ogen had.
Immers, Mercedes-Benz had al een model met die naam. Rotary 80 kon ook niet omdat er al Rotary clubs bestonden. Delphin leek te veel op de Dauphine van Renault. Rota was reeds de naam van een motorenbouwer uit Oostenrijk, en dus bleef Ro 80 over.

Minichamps is er in geslaagd om die o zo fraaie (en eigenlijk tijdloze) lijnen van de NSU RO 80 18x te verkleinen. En die wankelmotor? Ach, die zit er niet in dus die zal nooit een probleem geven.

Bericht auteur: Modelauto