Onder nummer 20008 is de andere uitvoering leverbaar, die een andere neus en een luchthapper op de inlaatkelken heeft.
Na eerst met een Matra en March voor Stewart gereden te hebben besloot de Brit Ken Tyrrell zijn eigen Formule 1 te bouwen. De Tyrrell 003 was daar het resultaat van en de auto beleefde eind 1970 zijn debuut. Eerste rijder was natuurlijk weer Jackie Stewart, overigens een ontdekking van Ken, en zoals al eerder gezegd werd hij met deze auto Wereldkampioen in 1971.
De bouw:
De bouwbeschrijving ziet er netjes uit en bestaat uit 10 pagina’s. Er worden kleurnummers aangegeven en die refereren naar de nummers van Tamiya. Maar natuurlijk kan elke andere verfsoort gebruikt worden.
De bouw start met de achtervleugel, cockpitbekleding en de neus. Die neus leek op die van een hamerhaai en dat werd dan ook de bijnaam van deze uitvoering; Hammerhead. De Tyrrells waren donkerblauw en daarvoor gebruikte ik de spuitbus TS-15 van Tamiya. Maar voor het spuiten moeten we natuurlijk eerst de lijmnaden en eventuele gietranden wegschuren, de onderdelen goed schoonmaken in een sopje met afwasmiddel, goed laten drogen en daarna alles in de lak zetten.
Chassis:
Vervolgens is het de beurt aan het chassis. Die waren in die tijd van aluminium en een gedeelte van de cockpit was niet blauw geschilderd, maar blank aluminium gelaten. Om dat na te bootsen gebruikte ik Bare-Metal aluminium, maar je kunt het natuurlijk ook aluminium schilderen. Op de foto’s zie je dat er wat bedrading is aangelegd van de verschillende meters op het dashboard naar achteren toe. Het maakt het allemaal net even wat realistischer.
Voor de veiligheidsgordels zijn decals bijgevoegd, maar veel realistischer is het om after-market gordels aan te brengen. Deze gordels zijn van Tuner Model Manufactory en komen van Hobby Link Japan.
Voor de cockpitafdekking zijn twee onderdelen voorhanden; één voor de uitvoering van Jackie Stewart en één voor teammaat Francois Cevert. Stewart’s auto had een andere bevestiging voor de achteruitkijkspiegels dan Cevert; een stelsel van drie dunne metalen pootjes waarop de spiegel gemonteerd was. Het zou veel te fragiel worden als men dit in plastic zou uitvoeren, dus levert Ebbro ze kant-en-klaar van metaal. En dat ziet er perfect uit.
De Tyrrell was voorzien van een 3 liter Ford V8 DFV motor; een in die jaren veel gebruikt blok. Hoe de bougieleidingen moeten worden aangebracht staat in de bouwbeschrijving vermeld, maar de draad die daarvoor gebruikt moet worden zit niet in de bouwdoos. Dat hele dunne electriciteitsdraad kun je bij een treinenwinkel krijgen. Ze worden ook door after-market fabrikanten geleverd. Je kunt nog verder gaan en ook de doorzichtige benzineleidingen aanbrengen. Daar geeft de handleiding niets voor aan, maar je kunt ze op foto’s van het echte blok vinden. Ze zijn hier gemaakt van dun visdraad, maar het is een lastig werkje om ze goed vastgelijmd te krijgen.
De afdekkingen van de acht inlaatkelken zijn in doorzichtig plastic uitgevoerd. Wil je ze van echt gaas hebben in 1/20, dan kun je bijvoorbeeld terecht bij De Roos Autominiaturen.
De montage van de achterwielophangingen aan het motorblok is een geduldig en behoedzaam werkje. De onderdelen zijn fragiel, dus neem je tijd. De montage van de uitlaten vraagt ook wat aandacht. Als ze verkeerd gemonteerd worden kunnen de onderste draagarmen (H32 en H34) niet meer geplaatst worden. Mijn voorstel is; de uitlaatbundel (bouwfase 14) nog niet plaatsen. Eerst het motorblok op het chassis monteren, dan de uitlaatbundel (bouwfase 14) plaatsen en meteen daarna de draagarmen. Tot slot plaats je de verchroomde uitlaatpijpen H38 en H39. Nog een lastig werkje is het monteren van de twee steuntjes (H36, H37) voor de ondersteuning van de achtervleugel. De twee radiatoren aan de achterzijde werden ook voorzien van leidingen.
Decals:
De decals zijn gemaakt door Cartograf uit Italië. Ik maakte de uitvoering van Stewarts winnende Tyrrell in Monaco met startnummer 11. Volgens de bouwbeschrijving zou Stewart in de Grand Prix van Spanje dat jaar startnummer 5 hebben gehad, maar dat klopt niet. Ook daar was zijn startnummer 11. Startnummer 5 had hij bijvoorbeeld op Zandvoort, maar daar waren de Tyrrell’s voorzien van een hoge luchthapper op de inlaatkelken. Nadat de hele auto voorzien is van de decals is het tijd voor het laatste item; de wielen. De prachtige banden zijn reeds voorzien van de naam van de firma en van een blauwe ring; het kenmerk van Good Year. We moeten nog wel even het loopvlak een beetje opschuren om een ‘gebruikt’ effect te suggereren.
Conclusie:
Een prachtige bouwdoos van Ebbro van een historisch belangrijke Formule 1 auto. Niet eenvoudig te bouwen, dus niet zo geschikt voor beginners, maar voor de meer ervaren bouwer en de Formule 1 liefhebber een juweeltje
Carel van Kuijk, april 2016
